|
wyobrażałam sobie,że nie czuję bólu,czasem mi się udaje o nim zapomnieć i wtedy jestem znów beztroska i silna. unikam patrzenia w niebo,mam swe powody,obiecałeś mi,że kiedyś je dostanę,a potem oddałeś innej. ono nie jest moje,jak ten chodnik,po którym z nią chodziłeś na długie wieczorne spacery,jak róże,które dla niej zrywałeś. unikam też wspomnień,najgorzej jest z rana i wieczorem, kiedy leżę w łóżku,a miejsce po Tobie jest puste i zimne. wciąż paraliżuje mnie strach,jak mogłeś obiecać mi siebie,a później odebrać mi nawet mnie samą,zabrać z mojej twarzy uśmiech i wypełnić oczy łzami. zostawiłeś po sobie pustkę,która mnie wykańcza od środka,przybija do dna i nie pozwala się podnieść.
|
Dodaj komentarz
