|
I obudziłam się. Z tamtego koszmaru nie pamiętam już nic. Tylko krótkie momenty, jakby urywki z filmu, dzięki którym na mojej twrazy mimowolnie pojawia się uśmiech. Chociaż jeszcze tak dawno te wspomnienia wywoływały łzy. To był piękny czas, wiem, że nie zapomnę. Nie chcę zapomnieć. Zapomnieć jak nauczyłam się kochać. Nasza historia, chociaż już zakończona zostanie w mojej pamięci na zawsze. Ciebie też pamiętam. Tymczasem wszystko zaczyna się od początku. Myślałam, że już nigdy nie poczuję tego uzależnienia od kogoś. Jednak poczułam. Jest on moją pierwszą myślą, gdy wstaję rano i ostatnią, gdy kładę się spać. Nie wiem jak potoczy się ta historia, nasza historia - moja i jego. W końcu życie pisze własne scenariusze.
|
Dodaj komentarz
