co u mnie? pozmieniało się. już nie jestem tym samym dzieckiem, jakim byłam. dorosłam, wiesz? w większości uporządkowałam swoje nowe życie, w którym prawie nie ma dla ciebie miejsca. no właśnie, prawie. bo w pewnym małym stopniu wciąż jesteś w nim obecny. gdy widzę w tłumie twoje oczy lub wyłapię głos wśród rozmów to małe coś we mnie znów zaczyna przyspieszać. czyli jednak nie zniknąłeś n zawsze, bo gdzieś w nowej mnie, jest mały procent tej starej, która wciąż nie wyleczyła się z uczucia do ciebie. więc odejdź, proszę. daj mi wreszcie żyć życiem, o jakim marzyłam i zniknij, od tak. przecież oboje wiemy że jesteś w tym najlepszy. / md.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!