|
oddech gubił się nam już gdzieś pomiędzy pierwszym, a trzecim kieliszkiem. wokół nas była chmara ludzi i setki bezwstydnych spojrzeń. mieszaliśmy swoje perfumy w tańcu i łączyliśmy swoje usta w najbardziej skomplikowany sposób. jego dłoń wcale nie zjeżdżała z mojej talii ku dole, a ja wcale nie rozpraszałam go swoim dekoltem. nie miałam na sobie krótkiej, obcisłej sukienki, a on nie zarywał do każdej dziewczyny, gdy tylko się obróciłam czy poszłam do toalety. tak naprawdę nie było tych ludzi wokół czy chociażby barmana ślepo wpatrującego się we mnie, gdy tym razem to była moja kolej po pójście po następną butelkę. tak jak ja dla niego, tak i on dla mnie był wszystkim. zastępował mi cały świat i właśnie to nas zgubiło. gdy nagle wykrzyczał mi prosto w twarz te raniące jak brzytwa słowa i wyszedł, zabrał ze sobą wszystko co miałam. zostawił mnie jedynie przy życiu na świecie, gdzie nie było dla mnie miejsca. nie było już niczego.
|
Dodaj komentarz
