|
O nie, pyta się mnie o drogę. Dżizas, łażą, szturchają, patrzą, nie patrzą i jeszcze - akurat mnie - pytają o drogę. Gdzie masz iść? Idź pan z duchem czasu, idź se na dno, idź z torbami, nawet za ciosem se idź, bylebym ci nie musiała tłumaczyć jak tam trafić. Dzwonią rowerzyści, dzwonią tramwaje i komórki, oby wynalazca dzwonków za moje męki nigdy nie zaznał spokoju wiecznego. Brzydko dzisiaj zachodzi słońce, brzydkie są kwiatki, brzydkie ważki i apaszki.
|
Dodaj komentarz
