to niebywałe jak ludzie potrafią się
przywiązać, jak uzależniają swoje życie od
tego, co kochają, jak dają się obezwładniać
tęsknocie i stracie. wspomnienia sytuacji,
smaków, zapachów dotyku biorą wszelką
górę nad rozsądkiem. przykuwają uwagę do
głupot, a uśmiech roziskrza ich twarz na
najbanalniejszy kawałek ciasta wręcz
identycznie przyrządzonego jak to które
wypiekała na co dzień mama. szarlotka
odeszła wraz z nią. ludzie cierpią, choć życie
podkłada im okazje do cudownych
doświadczeń. lubią cierpieć, z obawy, że
zapominając o bólu zapomną o tym jak
dobre było to, co utracili.
|