|
'Ty nawet nie wiesz o co mi chodzi!' - usłyszałam za plecami krzyk kumpla. Fakt, nie wiem. Nawet się nie domyślam. Usiadłam na krześle i patrzyłam jak po raz kolejny nasza przyjaźń jest wystawiona na próbę. 'Możemy pogadać?' - nagle kumpel wychylił się zza budynku. 'Chyba nie mamy o czym.' - syknęłam, nawet na niego nie patrząc. Z lekką siłą wyrwał mnie z tego krzesła i zaprowadził za parę starych domów. 'Wkurwia mnie to. Cały czas o nim gadasz. Nie możemy iść tam, bo tam się z nim widziałaś, nie możemy normalnie rozmawiać, bo przypomina ci się on i masz doła, ogarnij się dziewczyno, minął już prawie rok!' - zaczął wymieniać. Faktycznie. Zdałam sobie sprawę, że już tyle czasu z nim nie jestem, a ja dalej nim żyję.
|
Dodaj komentarz
