|
Czwarta nad ranem. Znów ktoś przede mną stawia wielkiego drinka.Wokół siedzą ludzie, kórych poznałam zaledwie kilka godzin temu, w tle leci jakaś kiczowata muzyka, a ja z godziny na godzinę czuję się coraz gorzej. Odpalam fajkę za fajką.Nagle dym z papierosa zamiast uspokoić zaczął dusić, wódka paliła w gardło, zamarzała w nim, zaciskała się na krtani.W środku krzyczałam. Patrzyłam na niebieski napój przede mną. Miał taki sam kolor jak Twoje oczy. Zaciskałam wargi. Nie! Przecież nie rozpłaczę się przy ludziach.Nie! Koniec smutków.Wracam do rzeczywistości. Do takiej rzeczywistości, w której nie ma łez, smutków, rozpamiętywania i zamartwiania.Czas na dobrą zabawę. Pokażę Ci, kto tu jest górą...
|
Dodaj komentarz
