|
- Kochanie mogę? - Jasne... tato. Wszedł bez słowa, usiadł na łóżku i spojrzał mi w oczy. Milczał. Milczeliśmy obydwoje. - Więc.. - Nie musisz mi nic tłumaczyć. Ja.. ja wszystko rozumiem. - Daj mi dojść do słowa. Nie chciałem tego. Naprawdę kochałem Ciebie, twoją siostrę i matkę.. - Kochałeś ? Czyli już nie kochasz? - Kocham. Ale to wszystko wymyka się spod kontroli. Sama widzisz co się między mną, a mamą dzieje.. - Ślepy by zauważył - parsknęłam ze śmiechem, ale wcale nie było mi do śmiechu. - Chodzi mi tylko o to, żebyś nie brała winy na siebie, o to co się dzieję i co się stanie. - Nie miałam zamiaru. - To.. to dobrze. No to chyba wszystko, uśmiechnij się masz taki piękny uśmiech. - uśmiechnęłam się krzywo, dając mu znaki wzrokiem, żeby wyszedł - Tatuś... - Tak ? - Wisisz mi nowy kubek, stłukłeś mój ulubiony ostatnio. - powiedziałam, już szczerze się uśmiechając. - Oczywiście kochanie. - on także się uśmiechnął i wyszedł. Rodzice. Trudno ich zrozumieć, trudno nie kochać. / lavli.et
|
Dodaj komentarz
