|
[Cz.9] No więc dalej. Umiejętność docenienia tego co się ma i cieszenie się życiem. Z pierwszym u mnie dość kiepsko, z drugim ciut lepiej. Choć i w pierwszej kwestii dużo się ostatnio zmienia. Przestaję się bać, głośno mówić ludziom ile dla mnie znaczą. Nie boję się im dziękować za to co dla mnie robią, nie boję się okazywać jak jestem im wdzięczna za pomoc w odbudowywaniu szczęśliwej siebie. A przynajmniej tak mi się wydaję, ale któż z nas wie jak to wygląda z boku? Jeśli jest inaczej, jeśli jeszcze wciąż niedoceniam tego co dla mnie zrobiły te wyjątkowe w moim życiu osoby, jeśli nie są świadome mojej wdzięczności wobec nich i nie usłyszały dziękuję, to ja po porostu przepraszam. Jestem tylko człowiekiem i nie zawsze wychodzi mi wszystko tak jakbym chciała.
|
Dodaj komentarz
