Pe­wien gu­ru usiłował wy­jaśnić ja­kiemuś audy­torium, że ludzie sil­niej niż na rzeczy­wis­tość reagują na słowa. Żyją wręcz słowa­mi, żywią się ni­mi. Ja­kiś mężczyz­na wstał i zap­ro­tes­to­wał: – Nie zgadzam się z tym, że słowa wy­wierają na nas aż ta­ki wiel­ki wpływ. – Na co gu­ru od­parł: – Siadaj, skur­wy­synie! – Zsi­niały ze złości mężczyz­na wyk­rzyknął: – I to pan na­zywa siebie osobą oświeconą, gu­ru, mis­trzem, po­winien pan się wstydzić! – Na co gu­ru od­parł: – Proszę mi wy­baczyć, sir. Po­niosło mnie. Nap­rawdę, proszę o wy­bacze­nie. To nie było za­mie­rzo­ne. Przep­raszam. – Mężczyz­na w końcu się us­po­koił. Wówczas gu­ru po­wie­dział: – Wys­tar­czyły dwa słowa, aby wy­wołać w pa­nu burzę i kil­ka słów, by pa­na us­po­koić. Praw­da?

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!