|
Siedzieli razem w samochodzie było już ciemno, zegar wykazywał juz 00:00. Siedzielismy nie odzywając się do siebie, czekaliśmy aż napięta atomosfera po kłotni ucichnie. Nie wiedziałam jak zacząć rozmowe, duma nie pozwoliła mi go przeprosić. Postanowiłam wyjść nic mu nie mówiąc chwyciłam za klamke od drzwi, nagle on je zamknął po czym powiedział, że nie pozwoli mi wyjśc do poki nie usłyszy ode mnie tego co chce usłyszeć. Obawiałam się, że zaraz mnie uderzy jak wcześniej, wyburknełam mu przepraszam i szarpnełam za klamke, niestety bez skutku. On spojrzał na mnie takim nie miłym spojrzeniem po czym zasmiał się i powiedział " nie to chciałem usłyszeć wariatko" zdziwiłam się, bo zazwyczaj oczekiwał ode mnie przeprosin. Zapytałam zdziwiona "więc co mam Ci powiedzieć" złapał mnie za ręke i szczesliwym głosem wypowiedział " Kocham Cię i dobrze o tym wiesz, choć nie jestem ideałem i chłopakiem na ktorego zasługujesz to i tak będe zawsze przy Tobie i nigdy nie pozowle Ci odejsc, pamietaj"/ js.
|
Dodaj komentarz
