|
-Oby przebudziła się w męczarniach ! - krzyknął z niepohamowaną pasją tupiąc nogą i jęcząc. - Kłamała aż do końca ! Gdzie ona jest ? Nie tam, nie w niebie, nie przepadła... więc gdzie? [...] o jedno będę się modlił póki mi język nie zesztywnieje : Katarzyno, obyś nie zaznała spoczynku tak długo, jak ja żyję. Powiedziałaś, że Cię zabiłem, stań się więc nawiedzającym mnie upiorem. Duchy zamordowanych prześladują po śmierci zabójców. Ja wierzę, ja wiem, że upiory chodzą po ziemi. Pozostań przy mnie na zawsze- przybierz jaką chcesz postać- doprowadź mnie do obłędu, tylko nie zostawiaj mnie samego w tej otchłani, gdzie nie mogę Cię znaleźć! [...] Nie mogę żyć bez mojego życia ! Nie mogę żyć bez mojej duszy ! *WW
|
Dodaj komentarz
