|
Mogłabym opisywać miliony tych małych, chodź ważnych dla mnie rzeczy, które MIAŁY dla mnie znaczenie. Ale wiesz? Nie warto, to byłby kanibalizm, emocjonalny kanibalizm. Znowu zaczęłabym żyć pierdoloną przeszłością. Wspominać. Wyciągać z ukrycia nawet te najstarsze, zapomniane już wspomnienia. Stałam się katem własnego serca, które już wystarczająco wycierpiało przez tą osobę. Mogę jedynie zamknąć to wszystko do wielkiej walizki, wraz z całym żalem i wysłać go gdzieś daleko, zaciskając pięści i starać się zapomnieć. Albo po prostu nauczyć się z tym żyć, zaakceptować to co się wydarzyło, uśmiechając się, że w ogóle się wydarzyło- żyć teraźniejszością i pierdolić to, że on wciąż istnieje. // net.
|
Dodaj komentarz
