Siedzę skulona w kącie pokoju, ze smutkiem przestałam się kryć. Czy znajdzie się ktoś w moim świecie, kto mi pokaże jak żyć? Nadzieja umiera we mnie powoli - to boli. Jak mogłam na to pozwolić?... Teraz, gdy czuję się taka pusta, a kolejna łza spływa po moich ustach, jestem bezsilna i choć wiem, że to źle, biorę do ręki "przyjaciółkę" - żyletkę. Zaciskam zęby, wstrzymuję oddech i pewnym ruchem ciąć zaczynam. Wiem, że to nie jest dobre lecz już nie mogę się zatrzymać... W myślach powtarzam "to moja wina, to we mnie leży przyczyna". Nie jestem silna, a widok krwi sprawia, że ból mi pomaga... Zostałam sama. Oddałam duszę w ręce szatana.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!