Czasem świat ginie w nas samych. Czasem chcemy jedynie wierzyć, że tak się dzieje. Uciekamy od tego kim jesteśmy, potem tęsknimy. Kochamy osoby, które na to nie zasługują, ufamy im, a potem żałujemy. Zakrywamy twarz od przeszłości, która i tak z łoskotem wraca do nas, sprawiając ogromny ból. Zamykamy się w pudełku marzeń, po ty by uderzyć się w rzeczywistość. Mimo że każdego dnia próbujemy wracać na właściwą ścieżkę, powątpiewamy jej słuszność. Próbujemy raz po raz posklejać kawałki szklanego życia, po stracie, bólu, wspomnieniach. I mimo to, od początku do końca, jedyne czego potrzebujemy, to ciepło dłoni ukochanej osoby, bezpieczeństwa w jej ramionach, krótkiego "tęsknię". Kilka takich chwil sprawia, że znamy swoje miejsce na ziemi. Chcielibyśmy wspólnego jutra. ..

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!