|
2) A przecież to on zjechał na wasz pas. Widzisz jak ktoś wzywa karetkę a ktoś inny próbuje mu pomóc. Podchodzisz i klękasz koło niego. Oddycha słabo, krew leci mu po skroni, rękę ma dziwnie odchyloną w druga stronę, na nodze otwarte złamanie. Łapiesz go za dłoń i czujesz, że robi się zimna dokładnie jak kilka dni później, kiedy siedzisz przy nim w szpitalu, kiedy chcą go zabrać do prosektorium a ty wrzeszczysz, że mają go nie dotykać. Teraz widzisz jak przykrywają grób wiązankami. Podchodzisz i kładziesz bukiet na jego grobie. Ludzie podchodzą i mówią ci, że będzie dobrze. Ale wiesz, że nie będzie. Stoisz tam jeszcze chwile, po czym odchodzisz. Plączesz się bez sensu po ulicach, po czym wracasz do domu i bez słowa kładziesz się i nie wstajesz przez następny tydzień. Słyszysz, że powinnaś żyć normalnie. Normalnie było by z nim. Bez niego to nie życie, to męczarnia./ stop_the_clocks
|
Dodaj komentarz
