Dawkujesz mi siebie jak lek na przetrwanie rozłąki i westchnień. Już nie mam Cię prawie,bo giniesz,a chciałbym Cię więcej i więcej,rozrasta się we mnie aż pęknę, aż pęknę, rozrasta się nienasycenie... / Coma.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!