|
[2] Zgodziłam się, chciałam wykorzystać ten czas całkowicie, nie wiedziałam kiedy po raz kolejny się zobaczymy.. Gdy wyszliśmy przed szkołę okazało się że jak na złość zaczęło padać. Szliśmy szybkim krokiem małymi uliczkami miasta. W pewnym momencie złapał mnie za rękę, a ja poczułam się magicznie, jak w jakimś filmie. Doszliśmy do jakiegoś murku schowanego pod drzewami, usiedliśmy i czekaliśmy aż przestanie padać. Rozmawialiśmy chyba dobre parę godzin, na każdy temat. Śmialiśmy się, wygłupialiśmy. Aż w końcu wyszło słońce. Nawet nie zwróciłam na nie uwagi. Dopiero przechodząca obok nas starsza pani, która powiedziała 'deszcz przestał padać, ale z dziewczyną przestać rozmawiać się nie chce, prawda?' i jego cudowny uśmiech przed potwierdzeniem jej słów, uświadomił mi, że jestem w nim zakochana. Cholernie zakochana. Tak jak on we mnie. | eveelin
|
Dodaj komentarz
