|
Wciąż pamietam te chwile. Ja i żyletka. Sam na Sam. W towarzystwie jedynie miliona myśli, setek ran na sercu, dzięsiątek łez spływających po policzkach. Jeden powód - Ona. Nie umialem sobie radzić, czytałem tyle różnych wypowiedzi typu 'to na prawdę pomaga. nie czuję tego psychicznego bólu.'. Zaryzykowalem. Moje pierwsze cięcie. Troche paniki i plama krwi na bluzce. To pytanie matki co mi sie stało, tygodnie milczenia. Faktycznie, to pomagało, kurwa to nadal pomaga. Ale jak ktoś kiedyś spyta mnie 'czemu?' będę milczał,a jej twarz znów przebiegnie przez moje myśli, znów otworzą się te najgłębsze rany. Te w sercu. [z.j.s.k]
|
Dodaj komentarz
