Często zas­ta­nawiamy się kim tak nap­rawdę jes­teśmy. Co w nas drze­mie i na­mi kieruję.. ja do dziś nie pot­ra­fię spros­tać tym py­taniom, ani na­dać początek zda­niom. Cze­kam na roz­wi­nięcie mo­jej wie­dzy, mo­jej wyob­raźni, która uwiel­bia płatać mi fig­le i ba­wi się ze mną w cho­wane­go. Urażona du­ma, po bo­leściach ser­co­wych, a może miłos­nych da­je o so­bie znak każde­go po­ran­ka i blo­kuje mo­je płuca. Nie od­dycham, nie pot­ra­fię ot­worzyć oczu i poczuć się bez­pie­cznie. Proszę za­bierz mnie gdzieś, gdzie poczuję od­ro­binę fi­nezyj­nej miłości, poczuję się pot­rzeb­na i nauczę się pat­rzeć na świat w in­nych ko­lorach. Proszę, naucz mnie ufać...Czy ja za dużo wy­magam ?

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!