|
To tak jakbyś krzyczał, ale nikt Cie nie słyszy.
Co jest nie tak? Czas. Może to akurat jedyne miejsce, gdzie jest się anonimowym i bez względu na porę można napisać to co męczy mnie w środku od dawna. Pamiętnik, czy wylewanie żalów? Nie, strach przed życiem, jakie czasem sami sobie układamy, sami sobie je psujemy. W moim przypadku miłość wygrała z przyjaźni. Rezygnując z wielu osób skupiłam się wyłącznie na jednej. Strach przed codziennością, przed śmiercią bliskich, przed zbliżającymi się egzaminami, przed dniem w szkole, który nie zawsze jest kolorowy. A w tym wszystkim On. Nie potrzebuję wsparcia, a może zwyczajnie się oszukuję, bo czasem przez jedno miłe słowo dzień może być wyjątkowy. Pamiętam dzień, półtora roku temu, kiedy zakończyłam etap w którym czułam się zbuntowanym dzieckiem i wkroczyłam w nowy... Z człowiekiem starszym od siebie. Czy żałuję? Nie. Ale każdy mówi, że na początku jest wspaniale i wszystko gra. Co jest później? Sprzeczki, kłótnie i płacz. Nas obojga.
|
Dodaj komentarz
