|
kilka miesięcy prawdziwego szczęścia,wiary w miłość,w słońce,w uśmiech.gdzieś pomiędzy szarymi blokami dostrzegałam to czego niewielu widziało,to smutne-kiedyś bezgranicznie szczęśliwa, zauroczona jego osobą,kochająca jego wady,uśmiechałam się do tych szarych bloków.nie było to tylko miejsce w którym się wychowałam,to nie tylko ulica na której tysiąc razy się potknęłam, stąpałam po niej dumna z tego,że miałam jego.dumna z tego,że czułam się potrzebna i z tego,że to właśnie on dzielił się ze mną tym,o czym nikt inny nie miał pojęcia.mając moje zaufanie w kieszeni, moją miłość.tak się zdarza,czas nieubłaganie figle płata,dziś patrze na stare bloki,potykając się o schodek,widzę tylko ociekające wspomnienia palące w oczy. / stawiamnarap
|
Dodaj komentarz
