|
Ubrana w czarną sukienkę i szpilki jechałam do Ciebie na spotkanie z Tobą. Na cmentarz. Droga była długa i nużąca. Moje zmęczone od płaczu oczy patrzyły przez okno samochodu na wysokie góry. Tak wysokie jak twe dokonania. Byłaś najlepsza. Doskonała. Można by Cię nazwać skarbem - pomyślałam. Dotarliśmy na miejsce.Czekałaś na nas zamknięta w tej zimnej trumnie. Całkiem sama. Miałam ochotę wejść i położyć się obok Ciebie. Za późno. Teraz już jesteś tam daleko pod ziemią i wysoko na niebie./ krzyk_mojej_duszy
|
Dodaj komentarz
