jednak znów duszę się powietrzem, zapominam jak oddychać i słyszę trzask powiek, opadających pod ciężarem psychiki. nie będzie spokoju, nie tutaj, nie teraz, a tak bardzo chciałam w to wierzyć. | cariad

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!