|
leżałam na łóżku, wokół panowała cisza, w głowie zaczęły wirować wspomnienia, chwile, które były, momenty, w których czułam się szczęśliwa. wtedy wydawało mi się, że mam wszystko to, co zawsze chciałam mieć. czułam się przy nim wyjątkowa. z czasem wszystko się zjebało, rozsypało w proch. cierpiałam długo, każdego dnia płakałam, nie mogłam pogodzić się z tym, że jego przy mnie nie ma i nie będzie . przyszedł czas, że w końcu się pozbierałam. poznałam cudownego chłopaka, o którego staram się od samego początku. między nami chyba wszystko powoli zaczyna się układać. właśnie teraz, w tym momencie zaczęłam mieć wątpliwości co do nas, i do tego co czuję. nie przeszło mi, chyba wciąż pamiętam o tym co było. przecież uczuć tak szybko nie możemy się pozbyć, możemy je ukrywać, ale nie zapomnieć. wszystkie te chwile przewracają się w mojej głowie, kiedy tylko zostaję sama. boję się, że przez tą słabość spieprzę sobie szanse, na cudownego chłopaka, szczęśliwy związek, po prostu szansę na miłość .
|
Dodaj komentarz
