|
- odpuść sobie. on mówił , że nie szuka dziewczyny. chyba nie chcesz powtórki jak z Piotrkiem? - mówił Marcin. - tak , nie chcę - powiedziałam ze łzami w oczach. kilka dni później - dodatkowa matematyka. 'mogę z Tobą siąść' - pyta Marcin. wzruszyłam ramionami. podszedł Olaf, zabijając najlepszego klasowego kumpla wzrokiem. - Olaf , chcesz z nią siedzieć. - zapytał Marcin. skinął głową ze znaczącym spojrzeniem. siedziałam z Olafem na tej lekcji, co chwile łapał mnie za rękę. na przerwie Marcin zapytał , czy pójdę z nim do bufetu. poszłam. - dzięki , że mu ustąpiłeś miejsca, wiesz ile to dla mnie znaczy - podziękowałam, a On powiedział mi wtedy: - myliłem się, chyba jednak On Cię kocha. jeszcze będzie razem, zobaczysz. życze Ci tego. - powiedział, a ja rzuciłam mu się na szyję.
|
Dodaj komentarz
