|
Czasem mam wrażenie, że nie mam uczuć, że nic nie wywołałoby u mnie żadnych łez. Oglądając film, potrafię śmiać się z tego, że główny bohater umiera, mimo że obok siedzi zapłakana siostra. Nie potrafię płakać, gdy słyszę w telewizji, że umarł ktoś ważny, bo przecież nie znałam tej osoby, a w oczach reszty rodziny widzę łzy. Z drugiej strony, czasem na smutnych filmach ryczę jak bóbr i nie potrafię przestać. Denerwuje mnie każda drobnostka, każde źle wypowiedziane słowo, co też jest oznaką uczuć. No i nie mogłabym zapomnieć o najważniejszym - zakochałam się.
|
Dodaj komentarz
