|
2. Starszy rzekł do niego "Nie płacz z powodów głupców. Nie ogarniesz świata, ani ludzi, nie staraj się nawet tego zrozumieć", a potem kiwnął głową i odszedł. Pozostawił małego w lekkim szoku, nie rozumiał. 10 lat później, pewnego późnego wieczora zobaczył skuloną postać na swoim balkonie. Dziewczyna. Jego dziewczyna. Doszedł do niej, pocałował jej policzek... mokry. Spojrzał w jej zapłakane oczy. Znów cierpiała, znów cierpiała, bo zaufała nie właściwym osobom. Znów ktoś wykorzystał jej dobre serduszko a później je wyrzucił depcząc. Ludzie to tylko kreatury, nie zawsze ma się szczęście. Przytulił ją z całej siły całując jej szyję, scałowywał każdą po kolei łzę, kołysał ją w swoich ramionach a ona wypłakiwała ból jaki znów zaznała. "Ja po prostu nie rozumiem, jak można być tak wrednym i sukowatym!", wyjęczała mu do piersi. Chłopak uśmiechnął się smutno wzdychając. Nachylił się kierując usta do jej ucha i szepnął cichutko "Nie da się zrozumieć ludzi, nawet nie próbuj, kochanie...".
|
Dodaj komentarz
