'Niepokój z troską, szczęście zastąpi, choć śmiem w to wątpić Wierzę, że los, który wartości skąpił W końcu sam siebie wykończy, oddając to, co nasze Wiesz, że każdy z nas ma patent, by nie stać się Judaszem Wśród frajerów, kreowanych przez prasę na zbawców Bohaterstwo miernikiem sejmowych wynalazków Polsko, to jest bagno zwane rzeczywistością Spróbuj mnie odciąć, bym mógł cieszyć się wolnością To brzmi słodko jak Wedel, gdzie Eden Choć pod tym sam niebem nie każdemu Bóg przyświeca Poczuj prawdę, która osiada na powiekach To jest o miłości, której nie zmierzysz w monetach' / o.s.t.r.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!