|
dużo rozterek, wyborów. dużo płaczu, załamek i tęsknoty. dużo niepotrzebnych myśli. dużo Jego w mojej głowie. zdecydowanie za dużo. nie umiem już żyć. zmieniłam się. gdzie się podziała moja pewność siebie? gdzie mój nieudawany uśmiech, radość z każdej chwili? gdzie moje dobre humory? gdzie płacz ze szczęścia a nie z bezsilności? gdzie te wszystkie cholernie fajne wypady, zabawy? teraz siedzę całymi w domu. monotonność. tęsknota. dzisiajsza noc? jedna z najgorszych. płakałam całą noc. wspominając Jego... jego buziaki, spojrzenia, uśmiechy. te ostatnie kilka miesięcy od kiedy go poznałam. kiedy się zakochałam. dałam mu moje słabe, potrzebujące serducho. a On się nim zabawił. próbowałam zapomnieć. dwa tygodnie próbowałam olewać Jego zachowanie. zaczęłam się obracać w innym towarzystwie. nic to nie dało... a wręcz przeciwnie. zaczęłam tęsknić i jeszcze dobitniej płakać po nocach. już nie umiem się szczerze uśmiechać.
|
Dodaj komentarz
