|
Zwykła dziewczyna musiała radzić sobie sama z przeciwnościami losu.
To nie znajmomi pocieszali ją, to ona musiała pocieszać ich. To nie rodzice dawali jej wsparcie, to ona musiała byc wsparciem dla nich. Nikt nie wiedział jak jej pomóc. Nikt nie wiedział jak się zachować. Chocć to ona powinna poczuć w kims oparcie to ona była oparciem dla innych. Choć ją to dotknęło bardziej niz przyjaciół to ona była wsparciem dla nich. Najczęściej to ona była pocieszeniem. I została ze swoja niepewnością sama. Ona została sama z myślą że to JEJ wina. Nikt nie mógł jej pomóc. Najpierw musiała przedwcześnie dorosnąć przez tate alkoholika poźniej przez okrutność losu i Boga. Nie miała dzieciństwa. To ona stała się rodzicem rodziców. To ona stała sie oparciem dla wszystkich gdy najbardziej sama potrzebowała pomocy. Nikt sie tak bardzo nią nie zainteresował na tyle na ile liczyła. Były pytania "Jak się czujesz?" "Jak to znosisz?" "Dajesz radę" ...
|
Dodaj komentarz
