|
3. : W głowie nie miała nic, prócz obijających się echem słów przed chwilą wypowiedzianych. Z oczu przestał się skraplać ból, za to ona już dawno wysmarkała nos, wrzuciła do kosza chusteczkę i stała przed swoim domem na schodach. Wpatrywała się w ciepłe powietrze, które odznaczało się parą w ten chłodny wieczór. Pokręciła głową, postawiła na schodu nogę. Zatrzymała się. Uśmiech nagle przyćmił rozmazany tusz do rzęs. -Czyli jednak pozwoliłeś na zostawienie Cię. Ty żałosna podróbko faceta. Uderzyła pięścią w ścianę, czując jak kość powoli pękła. -To nic. Stwierdziła. -Po prostu nigdy nie zaprzeczysz tym wszystkim słowom. Plus temu, że kiedyś coś było między nami. Łknęła cicho, rozejrzała się. To nie był wieczór jak każdy gdy się pokłócili. Do końca życia będzie miała mu za złe to kilka minut na chodniku. Nie zapomni mu, że stał tam jak wryty. Widziała jego łzy, on jej też. Pokonała milion niewidzialnych rąk, które ją popychały by przytulić Go i przebaczyć. Ale to był koniec.
|
Dodaj komentarz
