|
Chciałabym dotknąć Twoich warg, zatopić się w głębi oczu Twych. Mam świadomość, że być może to wszystko mi się tylko zdawało, że uczucie, które między nami jakoś przypadkowo się zagnieździło, zrobiło ty tylko w moim sercu, gdzie Twoje pozostało obojętne. Nie planowałam tego, nie spodziewałam się...zaskoczyłeś mnie, kupidynie z miłosnymi strzałkami. Jak tak mogłeś? Patrząc na umykające cicho sekundy, minuty, godziny stwierdzam, że nigdzie mi się nie śpieszy i że, tak mi tęskno i źle bez Ciebie. Nie znam Cię, ale brakuje mi Ciebie, chociaż nie wiem jak to jest z Tobą być. Głupie to, nie sądzisz? I kontynuując ten absurd, coś mnie od Ciebie odpycha, odstrasza, bo jesteś niepoprawny, zamaszysty w tym co robisz. Masz wdzięk ulicznego kundla, a mimo to, a może właśnie dzięki temu, przez Ciebie nie śpię. I próbuję przyjąć do wiadomości, że być może tylko ja odtwarzam raz po raz poszczególne klatki z naszych krótkotrwałych wejrzeń...
|
Dodaj komentarz
