|
nie mamo . to nie jest coś o czym mogę tak po prostu zapomnieć, wymazać z pamięci i pójść naprzód . tak, wiem, że mam siedemnaście lat . ale zrozum, nie jestem już tym dzieckiem, które biega ze swoim różowym misiem .. nie zaraz, ja nigdy nie miałam różowych misiów .. mamo, spróbuj sobie to wyobrazić . kiedy go nie widzę, czuję jak wszystko we mnie szaleje . jakby miliard motyli przeleciało przez całe moje ciało . uwielbiałam z nim rozmawiać . o wszystkim, nawet o tym, jakiego batona ostatnio zjedliśmy . przy nim czułam się bezpieczna, wystarczyła tylko jego obecność . przy nim byłam szczęśliwa . wiesz mamo, gdy przy jakiejś osobie jest się tak bardzo szczęśliwym, a potem się to straci, to nie da się o tym tak po prostu zapomnieć . kocham go, mamo . kocham go tak cholernie mocno, że oddałabym za niego wszystko, mimo tego, że mam przecież tylko siedemnaście lat .
|
Dodaj komentarz
