|
zapomniałeś już, jak to jest dźwigać ten pierdolony bagaż doświadczeń na plecach?' - wykrzyknęłam prosto w jego twarz. ' pamiętasz, jeden za wszystkich, wszyscy za jednego - od przedszkola?' - darłam się a on milczał. ' jak zawsze kiedy trzeba w końcu ogarnąć, jakoś wyjść z tego z twarzą ty po prostu milczysz. jak pierdolony tchórz; - ciągnęłam. 'to nie tak' - wydusił w końcu z siebie. 'a jak? no kurwa jak? złamałeś jedną z tych zasad, które każde z nas miało przestrzegać od małego. a wiesz jak tutaj traktujemy takich...' - w moich oczach pojawiły się łzy. przerwał mi krótkim 'zamknij się' i pociągnął na jedną z pobliskich ławek. ' ja cierpiałem, rozumiesz? tak cholernie mocno cierpiałem. bolał mnie każdy dzień' - mówił cicho, ledwie go słyszałam. 'a my nie? podejrzewam, że my tu cierpieliśmy milion razy mocniej, zastanawiając się gdzie ty jesteś, pieprzony egoisto. umierałam ze strachu, wiesz? na chuj mi twoje przepraszam, co? dorośnij' - powiedziałam odchodząc.
|
Dodaj komentarz
