|
Poszła na pogrzeb, ale nie potrafiła podejść do niego. Ukryła się w tłumie. Szukał jej wzrokiem. Zaraz po mszy wymknęła się do domu. Położyła się na łóżku i patrząc na ich zdjęcia płakała. 'Anka, ktoś do Ciebie' usłyszała głos mamy z dołu. 'Wpuść do mnie' krzyknęła, nie chciała zejść na dół. Usłyszała ciche pukanie do drzwi. 'Wejdź' szepnęła. Jej oczom ukazała się jego postać. zatkało ją. 'Co tu robisz ?' zapytała jak kretynka. 'Dasz mi chwilę, ja wiem, że nie jesteśmy już razem, ale daj mi wytłumaczyć. Moja mama, była chora, nie mogłem znaleźć telefonu, nie miałem nawet jak dać Ci znać, że nie przyjdę, przepraszam.' powiedział i odwrócił się. 'Nie, to ja cię przepraszam. Jestem totalna egoistką. nawet nie dałam Ci szansy. kocham Cię' te ostatnie słowa powiedziała prawie bezgłośnie. Nim skończyła mówić, naparł na jej usta. 'Ja Ciebie też' powiedział, i przytulił ją mocno do siebie. / cz 2.
|
Dodaj komentarz
