|
ani cokolwiek mówić, więc całkowicie poddała się jego woli. Doszli do parku, on przecisnął się przez dziurę w płocie, ona niewiele myśląc zrobiła to samo.
Zobaczyła, że doszli do dziwnego miejsca, bardzo niezadbanego, pełnego dzikich traw i kwiatów. Obok stała biała ławka. Usiedli na niej, a ona wybuchła płaczem. Nie mogła tego powstrzymać. W jej głowie kotłowało się milion myśli. Jej głowa mimowolnie osunęła się na ramie chłopaka. On lekko ją objął. Dlaczego? Dlaczego akurat teraz, gdy już zaczęłam sobie z tym radzić? szlochała. Wszystko będzie dobrze, ćśśśśśś próbował ją pocieszyć nowy. Siedzieli tak ponad pół godziny. Ona w końcu się uspokoiła i na jego prośbę opowiedziała mu wszystko od początku. Okazało się, że umiał słuchać. Umiał też pocieszyć i wytłumaczyć parę rzeczy.
Z biegiem czasu zostali przyjaciółmi. Byli prawie nierozłączni. Pomagali sobie we wszystkim, wspierali. Przyjaźń... A może coś więcej?.../pannamarzenie♥
|
Dodaj komentarz
