|
`Straciłam już większy zasób moich sił. Teraz leżę wyczerpana tym przygniatającym życiem i dostrzegam, że brak mi energii na przyjęcie przyszłości. Moim akumulatorem jest miłość, a w tej chwili czuję się tak bardzo niekochana, tak strasznie samotna. Leżę w ciemności, co jeszcze bardziej pogłębia mój stan, jednak światłość za bardzo drażni moje komórki nerwowe, źle działa na puste serce. Wciąż trwa ta sama monotonia, nie dzieje się nic, co mogłoby mi w tym momencie pomóc. Mogłabym się podnieść w każdej chwili, racja, jednak po co, dla kogo, dla siebie samej nie ma sensu, bo sama nie nakarmię się miłością. Wszystko wydaję się takie odległe i coraz dalsze. Czy tak ma wyglądać moje życie? Ja nie chcę. Ja chcę kochać. Ja tylko chcę czuć, że komuś na mnie zależy tak bardzo, że pokonałby wszystkie dzielące nas przeszkody gdyby działo mi się coś złego.. / bnj.
|
Dodaj komentarz
