|
- znałaś wszystkie jego plany, marzenia, tajemnice i no.. - rzucił. - no i co? - odparłam. - zapomniałaś już o nim. - dodał. - słucham? ja o nim? dlaczego tak sądzisz? - zapytałam. - zmieniłaś się, nie mówisz o nim, ani nie myślisz. jesteś tak jakby szczęśliwy i znalazłaś sobie innego przyjaciela. - wybuchnął na mnie. - nie wiesz co czuję i mnie osądzasz? - rozpłakałam się. przecież mówił o nim, o człowieku, który był dla mnie, jak brat. najważniejszy facet w moim życiu, który w dodatku był ideałem i ja miałam o nim zapomnieć? jednak nie znał, a stwierdził, iż wszystko sobie ułozyłam po jego śmierci. - no miesiąc, czy tam dwa to płakałaś za nim, a teraz? jest tak, jakby nic się nie stało. - wyjąkał. - trzymam to w sobie, nie umiem bez niego żyć, nie potrafię być szczęśliwa, a z żadnym chłopakiem mi nie wychodzi, a nie znalazłam sobie nowego przyjaciela, nikt nie zastąpi mi jego, po prostu on był przy mnie cały czas i jest. - wytłumaczyłam. przytulił mnie, nie wiedział co ma zrobić./ szloch
|
Dodaj komentarz
