|
Kiedyś sądziłam, że jedyne co w życiu chcę robić, to grać w piłkę ręczną. Zapieprzałam na każdy trening, czasem przez to zawalając szkołę. Szczerze w dupie miałam to, że musiałam sama wracać o 22. Najzwyczajniej w świecie kochałam to. I dokładnie pamiętam ten jeden jedyny mecz, w którym skurwysyństwo sędziego sięgało szczytu. Kiedy to każdy nasz gest był czytany na naszą niekorzyść. Kiedy po raz pierwszy jako drużyna byłyśmy bezradne i wcale nie chodzi tu o umiejętności. Pamiętam jak podeszłam do sędziego po meczu. Pamiętam dokładnie moje niecenzuralne słowa skierowane do niego. To był jeden dzień i jeden człowiek, który odmienił całkowicie mój światopogląd. Stwierdziłam, że sport, a raczej skurwysyństwo z jakim się w sporcie spotykamy jest nie na moje nerwy. Jeden człowiek potrafił zrujnować marzenia młodej dziewczynie. Do tej pory mam żal do tego faceta, za każdym razem, kiedy sobie o nim przypomnę mam ochotę jebnąć mu w twarz. / believe.me
|
Dodaj komentarz
