|
Otwierając drzwi do mieszkania usłyszałam `grubson - naprawimy to` mama wychodząc na korytarz kiwnęła głową w stronę mojego pokoju bez żadnego słowa. Zdziwiona zdjęłam buty i zmierzałam do pokoju. Drzwi były zamknięte co mnie zaskoczyło. Otwierając je czułam Twój zapach i słyszałam płacz. Siedział na łóżku z moim komputerem na kolanach oglądając nasze zdjęcia sprzed kilku miesięcy. Spojrzał na mnie i ze łzami na twarzy wymamrotał `nadal te samo hasło`. Rzuciłam torbę na podłogę i poszłam do kuchni wstawić wodę na herbatę. Ale tylko jedną, odzwyczaiłam się już parzenia dwóch.. Wróciłam do pokoju powiedział `usiądź koło mnie, chcę z Tobą porozmawiać`. Miałam łzy w gardle, stanowczo powiedziałam, aby się wynosił z mojego pokoju, mieszkania, życia. On twardo siedział i nie drgnął. Powtórzyłam. Brak reakcji. Zauważyłam jego plecak. Wzięłam go i wyrzuciłam na korytarz, tak jak on robił z moją torebką i na cały głos wrzasnęłam wypierdalaj. Nadal nie zareagował. Wyjął z kieszeni małą [cz.1]
|
Dodaj komentarz
