|
Tu nie chodzi o to, czy mam idealnie prosto narysowaną kreskę na oku, czy może moje spodnie odpowiednio podkreślają mój tyłek. Czy bluzka idealnie wpasowuję się w moją talie lub czy kolor paznokci pasuję do koloru moich oczu. Tu chodzi o to, że każdego ranka, popołudnia i wieczoru. Każdego dnia, każdego roku staję przed lustrem i nie wykrzywiam ust w górę, nie mówię sobie, że jest idealnie. Nic nie mówię. Bo tak właściwie sama jeszcze nie odkryłam siebie. Wpatruję się w tą twarz, którą znam na pamięć. Każdą rysę, bliznę z dzieciństwa na czole i kształt ust. Ale nic więcej. Sama dla siebie jestem pytaniem, którego nie mogą za cholerę rozwiązać.
|
Dodaj komentarz
