|
Za każdym razem kiedy odjeżdżał spod mojej klatki przeżywałam koszmar.Tamtego razu zażartował : - dawaj buziaka kochanie może ostatni raz.- z naburmuszoną miną nastawiłam usta a gdy już siedział na motorze rzucałam mu swoje odwieczne zdanie: - jedź ostrożnie. - tamtej nocy nie napisał jak zawsze "już jestem w domu."Był tylko krótki telefon od jego kolegi.Słyszałam pojedyncze słowa jakiś wypadek rozbity motor osobowe auto poślizg.Nagle mdłości słabość i przeogromna panika.Pamiętam uspokajanie mnie przez tatę kiedy tej deszczowej nocy pędziliśmy do szpitala.Zawalił mi się świat gdy zobaczyłam go nieprzytomnego podłączonego do aparatur z bandażem na głowie przez który przedzierała się krew.Złapałam go za dłoń modliłam się i szlochałam żeby wyszedł z tego cało.Wtedy najbardziej liczy się nadzieja wiesz ? i ona tym razem nie zawiodła.Bo on w końcu otworzył powoli oczy i cicho wyszeptał leciutko ściskając moje palce: - myślałaś że dla ciebie nie przeżyję ?
|
Dodaj komentarz
