|
Straszne życie. Straszna pustka. Stajesz przed lustrem i widzisz żywego trupa. Ogromne oczy, zapadnięte policzki, biała jak papier skóra. Do tego suche, sterczące kolana, żebra, obojczyki, zwiędnięte piersi. Straszny widok. Najgorsze były te oczy. Wielkie, niebieskie oczy z czarną kropką zamiast źrenic. Ale najbardziej bolała mnie dusza.
// "Biała gorączka" Jacek Hugo-Bader.
|
Dodaj komentarz
