|
W końcu chociaż raz mogła spokojnie wyjść usiąść pod lasem późna pora . wziąć do rąk kubek z ciepłym kakao i wszystko przemyśleć. tak bardzo chciała wiedzieć jak będzie wyglądało jej życie za dzień czy dwa. lecz zawsze gdy o tym myślała ogarniał ją lęk . najpierw myślała co osiągnęła , później myślała o Nim . wiedziała że nic jej po życiu marzeniami . Po raz kolejny , zamknęła oczy usiadła skulona pod ulubionym drzewem , włożyła słuchawki w uszy . włączyła muzykę , po chwili z jej oczu popłynęły łzy , i kolejny raz zastanawiała się dlaczego to nie mogą być łzy szczęścia
|
Dodaj komentarz
