 |
siedziałam w kącie. zajadałam rogalika. - kocha, nie kocha, kocha.. - zaczęłam go skubać. - nie kocha, kocha, nie kocha, kocha, nie kocha.. - zamilkłam. - kocha.. ble! - syknęłam. przyjaciółka spojrzała na mnie z dziwną miną. - porąbało Ci się? - spytała. - kocha, nie kocha, kocha! - znów zaczęłam zajadać. dławiłam się ciągle łzami . a ona wpatrywała się we mnie. a Ja patrzyłam ledwo co na nią. jedyna ochota to było wyjść z czterech ścian. wbiegnąć na tory. nie miałam wyboru. ale znów przed oczami pojawił mi się ' on. ' a ogółem widziałam jego zarysy twarzy w swojej wyobraźni. wtedy to ciągle myślałam, dlaczego wtedy wszystkiego, nie udało się nam naprawić. / lalkowata
|
Dodaj komentarz
