|
CZ.104.. w tym samym czasie. -od kiedy jesteś człowiekiem? spytała katherine. -od kiedyś, odpowiedziałam niemiło. -masz, odrzekła i podała mi swoją rękę, bo chciała abym stała się wampirem. -nie, powiedziałam. -możesz się nią pożywić, rzekła do jednego z wampirów. próbowałam go jakoś od siebie odepchnąć, bo nie chciałam, aby się do mnie zbliżył. potem od niego trochę uciekłam, lecz wtedy pojawił się drugi wampir i otoczyli mnie. kiedy dobierali się do spożywania mnie, przyszedł czarownik, który ich osłabił i kazał mi stamtąd wyjść. posłucham się, lecz w tym czasie przyszedł tyler z moimi braćmi i eleną. przytuliłam się do mojego chłopaka, ale od razu musiałam się od niego odsunąć, bo byłam cała we krwi. -daj mi kołek, powiedziałam do damona. -nie będziemy już cię narażać, odpowiedział. -daj mi, chcę ich zabić, no, rzekłam. -idź stąd, my to zrobimy, rzekł. -nie pójdę nigdzie, dopóki ich nie zabiję, powiedziałam i usiadłam się po turecku na ziemię.
|
Dodaj komentarz
