Wjebałem się do jej mieszkania, bez żadnego 'przepraszam' i 'proszę'. Obijałem się o ściany i meble. Czułem jeszcze wódkę w gardle. Wybiegła do mnie ubrana w moją bluzę. 'Piłeś...' Wyszeptała i spuściła oczy. Podniosłem nasze zdjęcie ze stolika. 'Ładne, nie?' Zapytałem i rzuciłem nim o ścianę. 'No, powiedz coś!' Warknąłem i ścisnąłem jej podbródek. Podniosła na mnie zaszklone oczy. Czułem na dłoniach jej łzy. 'Nie rób tak.' Szepnęła, a ja powaliłem ją na kolana jednym uderzeniem. Podniosła się. Spoliczkowała mnie ciszą. Dostała drugi raz, ale zanim upadła wziąłem ją w ramiona. 'Kocham Cię. Przecież wiesz.' Szepnąłem jej we włosy. Nawet w takiej chwili potrafiła się uśmiechnąć. To była prawda, kochałem ją nad życie. I jeszcze nigdy się nie skarżyła, nie odchodziła. Zawsze była obok. Z łzami na twarzy i ustach. To tak, jakby krzyczała mi do ucha. Jakby krzyczała sercem. /just_love.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!