|
Późnym wieczorem siedząc na tarasie i w prawej ręce trzymając kubek już wystygłej herbaty zastanawiałam się co się stanie kiedy odejdę z domu. Bałam się kochałam swoich rodziców. Nigdy nie chciałabym odchodzic. Patrzyłam jak ciężkie krople deszczu dudnią o szybę, spływając nurtem jak mała rzeczka. "Chciałabym być misiem pluszowym. Wtedy miałabym swojego właściciela, który by mnie przytulał i pielęgnował". -głośno pomyślałam spoglądając na pierwszą gwiazdkę, która właśnie pojawiła się na niebie. -Twoje życzenie się spełni-jakiś głos wyszewptał mi to prosto do ucha. Po czym stałam się pluszową zabawką w rękach małego dziecka. Szczęśliwie żyłam sobie tak dwanaście lat. Po tym czasie wylądowałam w kącie. Zdałam sobie sprawę, że właściciel dorósł i nie jestem mu już potrzebna w tej samej chwili skojarzyłam to sobie z moją obawą. Kiedyś dorosnę i już nie będę potrzebowała takiej opieki. Korzystam z dzieciństwa,jest krótsze niż dorosłość. Więc po co robić z siebie wielką dojrzałą./niewchodze
|
Dodaj komentarz
